داستانی که نوکیا در مورد گوشی ۴۱ مگاپیکسلی پیورویو می‌گوید، واقعاً جالب است. یوها آلاکارهو رئیس بخش تکنولوژی‌های دوربین در کمپانی نوکیاست، جایی که او با تیم خود روی وسایل هوشمند کار می‌کند. آلاکارهو می‌گوید علی‌رغم اینکه ۸۰۸ پیورویو به گونه‌ای مهندسی شده که توان عکس‌برداری با روزولوشن ۴۱ مگاپیکسل را دارا باشد، بیشتر کاربران عکس‌ها را با همان رزولوشن ۵ مگاپیکسلی حالت پیش‌فرض تماشا می‌کنند.
معمولاً وقتی از قابلیت بزرگ‌نمایی دیجیتال در یک گوشی استفاده می‌کنید، تصویر بریده می‌شود و پیکسل‌ها از نمای نزدیک‌تری نمایش داده می‌شوند. در این حالت همیشه نویز، مربع‌مربع شدن تصویر، کاهش دقت فوکوس، رنگ و وضوح لبه‌ها مشهود است و ممکن است به حدی کیفیت کاهش بیابد که به هیچ وجه مطلوب نباشد.
نوکیا در ۸۰۸ پیورویو از فرآیندی به نام Oversampling استفاده کرده، با استفاده از اُوِرسَمپِلینگ، ۷ پیکسل از تصویر ذخیره شده در یک پیکسل خلاصه می‌شوند. پیکسلی که نوکیا عنوان سوپرپیکسل را برای آن انتخاب کرده است. حال اگر شما روی سوژه‌ای زوم کنید، به جای بریده شدن و کاهش کیفیت تصویر، بخش مورد نظر با پیکسل‌های بیشتری که قبلاً هنگام عکاسی ثبت شده، نمایش داده می‌شود. به همین علت است که دقت نمایش دیجیتال و بزرگ‌نمایی عکس‌ها در ۸۰۸ پیورویو از آنچه انتظار داریم، بیشتر است.
آلاکارهو می‌گوید تکنولوژی به کار رفته در ۸۰۸ پیورویو نتیجه‌ی ۵ سال کار این کمپانی بوده است. در ۸۰۸ تنها با حسگر بسیار بزرگ ۱٫۲/۱ اینچی روبرو نیستیم بلکه الگوریتم‌های خاصی در کنار این حسگر بزرگ استفاده شده تا نواقصی مثل نویز را برطرف کند. به خاطر همین فرآیندهای پردازش تصویر جالب است که نوکیا نام عکاس حرفه‌ای خود را “پیور ویو” به معنی “نمایش خالص” انتخاب کرده است.
علاوه بر اندازه و کیفیت حسگر، پردازنده‌ی تصویر هم اهمیت بسزایی دارد. در بیشتر گوشی‌های رده اول، از تراشه‌های مجتمعی استفاده شده که در آن علاوه بر پردازنده‌ی اصلی، پردازنده‌ی گرافیکی هم به چشم می‌خورد. با استفاده از شتاب‌دهی سخت‌افزاری که به کمک پردازنده‌ی گرافیکی امکان‌پذیر شده، می‌توان پردازش تصاویری مثل عکس، فیلم و بازی‌ها را مستقل از نرم‌افزار انجام داد، بدین ترتیب بار پردازشی سنگین از دوش پردازنده‌ی اصلی برداشته می‌شود.
اچ‌تی‌سی و سامسونگ با استفاده از پردازنده‌ی تصویری که از شتاب‌دهی سخت‌افزاری بهره می‌برد، سرعت عکاسی دوربین گوشی‌های خود را افزایش داده‌اند به طوری که در حالت عکاسی سریع و پشت‌سرهم یا Continuous-Burst Mode می‌توان هر عکس را در زمانی کمتر از یک دهم ثانیه ذخیره کرد. البته توجه داشته باشید که در حالت بِرست فرصت کافی برای فوکوس وجود ندارد و لذا عکس‌ها کمی مات می‌شوند.
بین سخت‌افزار و عکسی که در نهایت تهیه می‌شود، همیشه یک پل نرم‌افزاری وجود دارد. الگوریتم‌ها و اعمال منطقی خاصی برای نمایش عکس نهایی روی صفحه‌ی گوشی به کار گرفته می‌شوند. اینجاست که مهم‌ترین جزء در عکاسی مطرح می‌شود و آن اینکه چشم شما چطور به تفسیر کیفیت رنگ‌ها، وضوح تصویر و غیره می‌پردازد.
پردازنده‌ی تصویر نقش دیگری هم دارد و آن رسیدن به تأخیر صفر ثانیه‌ای شاتر است. وقتی شاتر دوربین گوشی خود را فشار می‌دهید تا عکس ذخیره شود، هر چه تأخیر دوربین کمتر باشد، بهتر است و این مهم به کمک پردازش تصویر و البته سخت‌افزار بهتر قابل دستیابی است.